بخش جدیدی از آموزش‌های حرفه‌ای و مقالات آموزشی به این وب سایت اضافه شده است که قصد داریم به ترتیب از پایه فرم‌ها را آموزش دهیم و تکنیک‌ها را عمیقاً بررسی کنیم که چه برای پومسه کار‌ها که تازه شروع کرده اند و چه برای عزیزانی که قصد شرکت در آزمون‌های ارتقای کمربند تکواندو دارند مفید باشد. در ابتدا این آموزش ها را با فرم یک تکواندو برای برای کمربند زرد شروع میکنیم.
در مقاله “پومسه تکواندو | آشنایی با پومسه تکواندو 2 بخش آن” وبسایت توضیح دادیم که اجرای فرم تکواندو ۱۷ فرم دارد که ۸ فرم اول را تگوک و مابقی را پومسه می‌نامند که این فرم تگوک ایل جانگ نام دارد و در صورت یادگیری این فرم که کمربند زرد تکواندو را دریافت می کنید.
فرم 1 تکواندو ” تگوک ایل جانگ ” | سمبل: آسمان
خط برگشت فرم 1
اولین جلسه آموزش تکواندو
در ورزش ها و هنرهای رزمی شباهت بسیاری با نظامی گری وجود دارد که نظم، جدیت، داشتن مافوق و ارشد، کمربندهای به مانند درجه های نظامی و … را شامل می شود. برای یادگیری هرچه عمیق تر تکنیک ها در ابتدا لازم است موارد پایه‌ای و اولیه تکواندو مانند خبردار “چاریوت”، احترام گذاشتن “کیونگ ره” و آماده باش “جونبی” را بدانید.
خبردار
خبردار ایستادن در مقابل کسی نشانه احترام به آن فرد است و در تکواندو باید به رتبه بالاتر چه ارشد کلاس باشد و چه استاد و احترام بگذارید و لازمه آن این است که در این حالت حق هیچ حرکت اضافه‌ای ندارید و فقط میتوانید نفس بکشید یا پلک بزنید.
در زبان کره‌ای به خبردار “چاریوت” می‌گویند که در این حالت باید صاف ایستاده و دست‌ها مشت کنار بدن دهید، دید و نگاه روبه رو قرار دارد و پاها جفت و چسبیده به یکدیگر باشد که به حالت پای جفت “موا سوگی” می‌گویند. طبق عکسی که در پایین مشاهده می کنید:
احترام گذاشتن
بعد از خبردار نوبت به احترام گذاشتن در تکواندو می‌رسد که به آن “کیونگ ره یا کیونگ‌نِه” گفته می‌شود و اجرای آن به طوری است که همزمان که پا در حالت موآسوگی قرار دارد از کمر خم شده و ادای احترام می‌کنید.
نکته قابل توجه در کیونگ ره این است که تا حدی بدنتان خم می‌شود که به زاویه ۴۵ درجه برسد یعنی نیازی نیست تا جایی که میتوانید خم شوید اما سر کاملاً ۹۰ درجه است و سر به سمت پایین و دید به سمت زمین است و به هیچ وجه نباید هنگام احترام رو به رو را نگاه کنید که این کار نشانه بی اعتمادی به فردی است که در مقابل تان قرار دارد پس بهتر است سر به زیر باشید.
زمانبندی اجرای احترام اهمیت دارد که آن مجموعاً باید ۴ الی ۵ ثانیه طول بکشد که دو ثانیه حرکت به سمت پایین، مکث کوتاه در پایین و سپس ۲ ثانیه به سمت بالا و به حالت چاریوت باز میگردید.
اما اشتباهاتی که ممکن است در احترام گذاشتن رخ بدهد این است که:
- حالت دست‌ها تغییر کند و به سمت پایین آویزان شوند:
- بجای از آرنج خم کردن دست ها، آنها را به سمت عقب می برید و این کار باعث می شود که دست ها از خط بدن بیرون خارج شوند.
آماده باش
سومین حرکت ابتدایی مهم قبل از یادگیری فرم یک تکواندو آماده باش است که “جونبی” نام دارد که قبل از اجرای فرم تکواندو اجرا میکنیم و اجرای آن به این حالت است که در ۵ ثانیه انجام می‌شود.
اجرای جونبی به این حالت است که در شروع پای چپ به اندازه فاصله شانه‌ها باز شده و به طور همزمان دست از بدن جدا شده و در مقابل بدن که حالتی که کف دست‌ها رو به یکدیگر است قرار می‌گیرد و به سمت بالا حرکت می‌کند تا به مقابل شکم برسد؛ پس از رسیدن دست‌ها به شکم، دست‌ها مشت شده پس از چرخش به مقابل پا باز می‌گردد که در این حالت دست نباید کاملاً صاف باشد کمی خمیدگی دارد به طوری که آرنج حالت ریلکس و راحت باشد و همینطور فاصله‌ای بین یک مشت تا یک وجب با بدن ایجاد شده باشد.
ودر آخر نشستی که در چونبی اجرا می‌شود ناران هی سوگی نام دارد که البته به حالت عامیانه جونبی سوگی هم گفته می شود.
نکته آخر و بسیار مهم در جونبی این است که فقط برای اجرای فرم یا تمرین تکنیک های دست به حالت درجا به این حالتی که گفته شد جونبی را اجرا می‌کنید اما در مبارزه و یا اجرای ضربات پا جونبی به شکل دیگر است.
برای اجرای پالچاگی یا آمادگی قبل از شروع مبارزه بعد از شنیدن فرمان چوبی پای دلخواه یا فرمان داده شده را عقب گذاشته و دست‌ها به حالت گارد مبارزه در می‌آید.
تکنیک های دست
پس از پایان موارد ابتدایی به سراغ تکنیک های دست فرم یک تکواندو رفته و موارد پایه آن را توضیح خواهم داد؛ موارد پایه ضمن کمک به شما برای در یافت کمربند زرد تکواندو در مابقی فرم های نیز همراه شما هستند پس در یادگیری آن ها توجه کنید و زمان مناسبی را برای تمرین آنها بگذارید.
تکنیک‌های دست هر فرم از یک مبدا یا عکس العمل گیری شروع شده و یک مسیری را طی کرده و به مقصد اجرای آن تکنیک می‌رسد که توجه به تمامی آنها حائز اهمیت است.
قبل از آموزش فرم یک تکواندو نیاز است که با هر تکنیک فرم و اسامی و نوع اجرای آنها به صورت جداگانه آشنا شویم.
در تکنیک‌های تکواندو محدوده اجرای تکنیک‌ها به سه بخش که شامل پایین تنه (از ناف به پایین) “آره”، وسط یا میان تنه (از استخوان ترقوه تا ناف) “مومتونگ” و بالاتنه (از گردن به بالا) “اولگول” تقسیم می‌شود. پس در اینجا متوجه میشویم که نام بردن محدوده اجرای تکنیک در اسامی تکنیک‌های تکواندو اهمیت دارد.
نکته مهم دیگر در اسامی اشاره کردن به نوع اجرای ضربه است و همانطور که در مقالات قبلی “مفاهیم حرفه ای پومسه | 3 بخش تشکیل دهنده پومسه” به آن اشاره شد که ضربات به حالت پرتابی، به حالت نفوذی یا دفاع کردن است که لازم است بدانید همیشه نوع اجرای تکنیک در اسامی آن ها در آخر تکنیک‌ها یکی از این سه کلمه خواهد بود، پس لازم است که ابتدا تکنیک‌های دست را یاد بگیرید.
ضربه مشت وسط: مومتونگ جیروگی
فیلم اجرا
دفاع پایین تنه: آره ماکی
فیلم اجرا
دفاع وسط: مومتونگ ماکی
فیلم اجرا
دفاع بالاتنه: الگول ماکی
فیلم اجرا
نشست ها
مورد بعدی که نیاز است یاد بگیرید نشست‌های مورد نیاز این فرم است؛ نشست‌ها حالت‌های پا در حین اجرای تکنیک‌ها هستند که مسیر حرکت ما را تعیین میکنند و استقرار و استحکام حین اجرای تکنیک را بر عهده دارد و به کره‌ای سوگی نام دارد.
لازم به ذکر است که در این بین یاد بگیرید که جهت اجرای تکنیک‌ها در نوع اجرا و اسم تکنیک بسیار اهمیت دارد و هر کدام اسامی خاص خود را دارند: اگر جهت اجرای تکنیک به روبرو باشد “آپ“، و اگر به سمت پهلو برود “یوپ“، و اگر به سمت پشت باشد “دیت” نام دارد.
حالا دیگر باید بدانید نشستی که در فرم شبیه راه رفتن معمولی در فرم وجود دارد چه نام دارد؟
روبرو = آپ
نشست = سوگی
آپ سوگی
آپ کوبی سوگی
دومین نشست مهم برای یادگیری فرم یک تکواندو آپ کوبی سوگی نام دارد که اندازه ای تقریبا 2 برابر آپ سوگی دارد و بیشتر وزن پا به روی پای جلو قرار دارد.
نکات مهم آپ کوبی سوگی:
- در این نشست پای عقب اجازه دارد ۱۵ الی ۳۰ درجه به سمت بیرون چرخش داشته باشد که البته این موضوع برای پای عقب در آپ سوگی نیز صدق می‌کند.
- نکته بعدی در یک خط نبودن پاشنه‌هاست و پای جلو باید کمی بیرونتر باشد و فاصله آنها به قدری است که اگر پاها را جمع کنید و کنار یکدیگر قرار دهید با حفظ فاصله عرضی باید در کمترین حالت یک مشت و در بیشترین حالت به اندازه عرض شانه یا همان جونبی فاصله داشته باشد.
- صاف بودن زانوی پای عقب بسیار اهمیت دارد که با منقبض کردن عضلات همسترینگ این اتفاق راحت‌تر می‌افتد.
- بیشتر وزن نشست روی پای جلو است و به اندازه‌ای خم می‌شود که وقتی به پایین نگاه می‌کنید و امتداد زانوی پای جلوی خود را می‌بینید نباید نوک انگشتانتان مشخص باشد.
پالچاگی فرم یک تکواندو: آپ چاگی
و تکنیک آخر این فرم آپ چاگی است که به معنی ضربه پا به سمت روبرو می‌باشد “آپ = روبرو ، چاگی = ضربه پا “. اما قبل از هر چیز باید بدانید بخش‌های مختلف پا که با آن ضربات پا اجرا می‌شود چه نقاطی هستند و چه نام دارند:
- پنجه پا = آپ چوک
- تیغه پا = پال نال
- پاشنه پا = دیت چوک
- روی پا پال دونگ
- کف پا = پال باداک
در این فرم که با آپ چاگی سر و کار داریم باید با پنجه پا یا آپ چوک آن را اجرا کنیم که به طور معمول مثل اکثر ضربات پا دارای 4 مرحله است.
یادتان باشد که برای حالت دادن به پنجه پا مچ پا را کامل به جلو کشیده و در همان حالت که مچ پا را به جلو نگه داشته‌اید انگشتانتان را به عقب برگردانید.
نکته مهم و قابل توجه بخش پایانی فرم است؛ زمانی که فرم به پایان می‌رسد پس از شنیدن فرمان «پارو» به حالت اولیه آماده باش و جونبی باید بازگردید، پس فرمان پارو به معنای بازگشت به حالت جونبی می‌باشد.
و نکته پایانی همانطور که در مباحث نظامی زمانی که در مقابل فرمانده خود ایستاده‌اید با فرمان آزاد باش او میتوانید از حالت خبردار خارج شوید تکواندو نیز از این قاعده مستثنا نیست از زمانی که چاریوت در مقابل استاد یا ارشد خود و یا در حالت جومبی ایستاده‌اید پس از شنیدن فرمان آزاد باش میتوانید احترام گذاشته و راحت بایستید، این فرمان آزاد باش فرمان ” شو ” است.
در این بخش فرم اول تکواندو به بررسی قرار گرفته شد و نکات مهم آن گفته شد در مقالات بعدی فرم‌های بعدی به صورت جزئی میپردازیم.
